Niewątpliwie prawdziwym przełomem dla architektury miasta była twórczość Antonio Gaudiego, trzeba jednak wiedzieć, że nie był on jedynym przedstawicielem modernizmu w Katalonii. Obok niego działali Josep Puig i Cadafalch, Josep Domènech i Estapà, Josep Vilaseca i Casanovas oraz Enric Sagnier i Villavecchia, którego dziełem jest aż 500 budynków w powstałej w okresie modernizmu dzielnicy Eixample, którą stworzono od podstaw, po wyburzeniu średniowiecznych murów i wcześniejszej zabudowy w tym kwartale. Eixample, której nazwa może skojarzyć się nam z angielskim „przykładem” w rzeczywistości po katalońsku znaczy rozszerzenie, rozbudowę. Dystrykt ten leży w centralnej części miasta i obecnie stanowi jedną z bardziej prestiżowych lokalizacji dla instytucji finansowych, organizacji i przedsiębiorstw, a także eleganckich butików. Jego charakterystyczną cechą jest fakt, iż prawie wszystkie ulice przecinają się tu pod kątem prostym tworząc równoboczne kwadraty. Jedynie największa arteria a mianowicie Avinguda Diagonal biegnie na skos. Pozostałe ważne ulice w tej dzielnicy to Passeig de Gràcia, będący niejako przedłużeniem Las Ramblas oraz przecinająca cale miasto Gran Via de les Corts Catalanes. Eixample kryje w sobie większość najważniejszych zabytków Barcelony okresu modernizmu, oszałamiając przy tym różnorodnością form, kształtów i barw. Należą do nich przede wszystkim Sagrada Familia, Casa Milà i Casa Batlló Gaudiego, poza tym Casa Amatller i Casa Lleó-Morera. Nieco wyżej, u stóp wzgórza Tibidabo znajduje się Parc Güell, także autorstwa twórcy Katedry Sagrda Familia.