Casa Batlló

/w /by

Dom Batlló to najsłynniejszy zabytek położony w obrębie odcinka Passeig de Gràcia, który nosi nazwę Illa de la Discòrdia. Jego twórcą jest oczywiście architekt Sagrada Familia – modernistyczny wizjoner Antoni Gaudí. Obiekt ten mieści się pod adresem Passeig de Gràcia 43. Wprawne oko przechodnia od razu dostrzeże charakterystyczną linię balkonów i okien. Nie sposób też nie rozpoznać stylu twórcy Sagrada Familia w zdobieniach na dachu. Ponadto oszałamia tu feeria barw w witrażach, a także na fasadzie i w środku, gdzie ściany przyozdabia kolorowa ceramika. Budynek powstawał w latach 1904 i 1906. Ponownie pojawiają się tu też motywy roślinne i organiczne formy. Casa Batló jest w całości dostępna dla zwiedzających.

Casa Amatller

/w /by

Tuż obok domu Batló, przy Passeig de Gràcia 41 znajduje się Casa Amatller zaprojektowana przez Josepa Puig i Cadafalch. Budynek ten łączy styl neogotycki (tzw. miejski gotyk) z architekturą niderlandzką, przypominając nieco wysokie amsterdamskie kamienice. Za wykończenie budynku odpowiadają słynni w okresie modernizmu katalońscy rzeźbiarze: Eusebi Arnau a także Alfons Jujol, warto też zwrócić uwagę na witraże. Obiektu tego nie zbudowano od początku (oryginalna konstrukcja powstała w 1875), a jedynie przerobiono według projektu Puiga (w roku 1898). Obecnie znajduje się w rękach prywatnych jednak można zwiedzić parter, aby mieć choć przedsmak wyglądu reszty.

Barcelona Gaudiego

/w /by

Niewątpliwie prawdziwym przełomem dla architektury miasta była twórczość Antonio Gaudiego, trzeba jednak wiedzieć, że nie był on jedynym przedstawicielem modernizmu w Katalonii. Obok niego działali Josep Puig i Cadafalch, Josep Domènech i Estapà, Josep Vilaseca i Casanovas oraz Enric Sagnier i Villavecchia, którego dziełem jest aż 500 budynków w powstałej w okresie modernizmu dzielnicy Eixample, którą stworzono od podstaw, po wyburzeniu średniowiecznych murów i wcześniejszej zabudowy w tym kwartale. Eixample, której nazwa może skojarzyć się nam z angielskim „przykładem” w rzeczywistości po katalońsku znaczy rozszerzenie, rozbudowę. Dystrykt ten leży w centralnej części miasta i obecnie stanowi jedną z bardziej prestiżowych lokalizacji dla instytucji finansowych, organizacji i przedsiębiorstw, a także eleganckich butików. Jego charakterystyczną cechą jest fakt, iż prawie wszystkie ulice przecinają się tu pod kątem prostym tworząc równoboczne kwadraty. Jedynie największa arteria a mianowicie Avinguda Diagonal biegnie na skos. Pozostałe ważne ulice w tej dzielnicy to Passeig de Gràcia, będący niejako przedłużeniem Las Ramblas oraz przecinająca cale miasto Gran Via de les Corts Catalanes. Eixample kryje w sobie większość najważniejszych zabytków Barcelony okresu modernizmu, oszałamiając przy tym różnorodnością form, kształtów i barw. Należą do nich przede wszystkim Sagrada Familia, Casa Milà i Casa Batlló Gaudiego, poza tym Casa Amatller i Casa Lleó-Morera. Nieco wyżej, u stóp wzgórza Tibidabo znajduje się Parc Güell, także autorstwa twórcy Katedry Sagrda Familia.

Sagrada Familia

/w /by

Katalońska Barcelona to miasto absolutnie urzekające – to ważna bohaterka filmów, jak chociażby jednego z ostatnich obrazów Woody’ego Allena „Vicky, Christina, Barcelona”, świetnej komedii „Smak życia”, czy przejmującego dzieła hiszpańskiego reżysera, Pedro Almodóvara „Wszystko o mojej matce”. O Barcelonie mówi się też w literaturze, w Polsce przede wszystkim za sprawą powieści Carlosa Ruiza Zafona „Cień wiatru”. W Barcelonie mieszkał także Gabriel Garcia Marquez i Mario Vargas Llosa. Barcelona to stadion Barçy i Sagrada Familia, gotycka katedra Santa María del Mar i ultranowoczesny biurowiec Torre Agbar. To jedno z tych miast, które po prostu trzeba choć raz w życiu odwiedzić.